ΓΡΑΜΜΟΣ - ΒΙΤΣΙ:ΜΝΗΜΗ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ

«… Εξαίσιαι νίκαι του Βίτσι της Παναγίας, του Γράμμου του Αγίου Αλεξάνδρου. Τι ευτυχείς συγκυρίαι δια τον χριστιανικώτερον λαόν της οικουμένης. Στρατηγοί μου, Διοικηταί, Επιτελείς, Αεροπόροι, Καταδρομείς, Οπλίται, Πολυβοληταί, Θωρακισμένοι, Σκαπανείς. Διαβιβασταί. Ακόμη μια φορά σας βροντοφωνώ ότι αξίζει η Ελλάς να την υπηρετούν Στρατιώται ως εσείς. Θαυμάζω το τίμιον θάρρος, την ευγένεια και την άνευ ορίων αυτοθυσίαν σας. Εις τους ωραίους νεκρούς που μας αποχαιρέτησαν την δραματική εβδομάδα που πέρασε, οι γέροι αρματολοί θα τους κάνουν τόπο να διαβούν και οι ήχοι των τρούλων θα σιγοψάλλουν τα ονόματά τους…».

(Απόσπασμα ημερήσιας διαταγής του Αντιστράτηγου Κωνσταντίνου Βεντήρη, την 30η Αυγούστου, 1949).

«Ο κομμουνισμός είναι εχθρός και του Έθνους και της Δημοκρατίας. Και τούτο πρέπει να καταστή συνείδησης της Νέας Γενιάς».

(Γεώργιος Παπανδρέου, Πρόεδρος Κυβερνήσεως και Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, 16 Απριλίου 1965).

Πρώτα, υπονόμευσαν τον εθνικο-αμυντικό αγώνα της χώρας μας κατά του Άξονα. Μετά την επίθεση των Ναζί κατά της ΕΣΣΔ, οι κομουνιστές αποφάσισαν να πάρουν τα όπλα, καθώς βαλλόταν η ιδεολογική & πολιτική τους κοιτίδα. Μόνο τότε ευαισθητοποιήθηκαν. Διαπίστωσαν στη διαδρομή όμως, ότι είχαν μια θαυμάσια ευκαιρία, με την πρόφαση της αντίστασης κατά του κατακτητή, να θέσουν τις βάσεις για να ελέγξουν την εξουσία. Στράφηκαν εναντίον των υπόλοιπων που πολεμούσαν τους κατακτητές, αλλά είχαν διαφορετική οπτική και ιδεολογία. Τους εξόντωσαν μεθοδικά, χρησιμοποιώντας την προπαγάνδα τους για να τους διασύρουν ως δήθεν «δωσίλογους». Πονηρά ζήτησαν το Νοέμβριο του 1944, λίγο πριν τα Δεκεμβριανά, την αποστράτευση των δυνάμεων της Μέσης Ανατολής. Δεν ήθελαν «προσκόμματα» στο δρόμο που είχαν χαράξει.

Λύσσαξε στην κυριολεξία μέσα σε λίγες ημέρες ο δημοσιογράφος Γιάννης Ζεύγος (υπουργός Γεωργίας στην πρώτη μετακατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου, δολοφονήθηκε τον Μάρτιο του 1947 στη Θεσσαλονίκη) του ΚΚΕ, ώστε να πετύχει τον αφοπλισμό της Γ’ Ορεινής Ταξιαρχίας («σώμα πραιτοριανών» την αποκάλεσε ο Σιάντος, που έκανε λόγο την περίοδο των Δεκεμβριανών για «κράτος από το Σύνταγμα ως την Ομόνοια») και του Ιερού Λόχου. Ακολούθησε η φρικαλέα ανταρσία των «κόκκινων», με βιτρίνα ένα συλλαλητήριο του ΕΑΜ, μια προσπάθεια οχλοκρατικής κατάλυσης της κυβέρνησης και πρόκλησης αιματοχυσίας, ώστε να ξεσπάσει «λαϊκή επανάσταση». Πριν όμως τα Δεκεμβριανά του 1944, όπου το ΚΚΕ είχε δείξει ανοικτά πλέον τις προθέσεις του για ένοπλη κατάληψη της εξουσίας, το κόμμα της εσχάτης προδοσίας, που προωθούσε το «όραμα» της «Ανεξάρτητης Μακεδονίας», προετοιμαζόταν εντατικά.

Μάλιστα, έφτασε στο σημείο το ΚΚΕ, να συμμαχήσει στην Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη με τους Βούλγαρους φασίστες κατακτητές, ώστε να διευκολυνθεί στην εξόντωση των εθνικοφρόνων αντιστασιακών, που συνιστούσαν «απειλή» και αμφισβητούσαν την κυριαρχία του στην περιοχή. Υπάρχουν καταπληκτικές φωτογραφίες στελεχών του ΚΚΕ με Βούλγαρους αξιωματικούς, που αποδεικνύουν τη συνεργασία, στην Ξάνθη και στη Δράμα. Χαρακτηριστική όμως των προθέσεων του ΚΚΕ, ήταν περίπου ένα χρόνο πριν, η ομιλία του Άρη Βελουχιώτη ή Κλάρα, στη Δεσφίνα, τον Σεπτέμβριο του 1943, όπου μεταξύ άλλων είχε πει: «Δεν περιμένουμε τίποτε άλλο από ένα σύνθημα από το Κέντρο για να ξεχυθούμε στα πεζοδρόμια και στους δρόμους, στα μέγαρα και στις πολυκατοικίες τις Αθήνας για να ξεκαθαρίσουμε μια για πάντα τους λογαριασμούς μας».

Οι απειλές έγιναν πράξη

Το είπαν και το έκαναν, ιδιαίτερα στα δυτικά προάστια της Αθήνας, αλλά και στο κέντρο της πρωτεύουσας, στη διάρκεια των Δεκεμβριανών. Πτώματα παντού την περίοδο εκείνη: στο Περιστέρι, στο λατομείο Κοπανά στον Υμηττό, στον Καρέα, στο Μπραχάμι, στα διυλιστήρια της Ούλεν στο Γαλάτσι, όπου βρήκε τραγικό θάνατο η «πριγκίπισσα της μοναξιάς», η ηθοποιός Ελένη Παπαδάκη, κατόπιν «απόφασης» του καπετάν Ορέστη για «θάνατο με τσεκούρι». Με τσεκούρι… «Έγινε ένα κίνημα, που όλοι αναγνωρίζουν, ότι δεν έπρεπε να γίνη, ότι έπρεπε να είχε αποφευχθή. Και δυστυχώς κατά το κίνημα αυτό, έγιναν όσα έγιναν, εναντίον αμάχων και αθώων», έγραψε η εφημερίδα «Ριζοσπάστης», στις 3 Απριλίου του 1945. Ούτε τους δικούς τους ανθρώπους δεν σεβάστηκαν. Τόπος μαρτυρίου για Έλληνες αριστερούς το Μπούλκες στη μέση Γιουγκοσλαβία, όπου σε πηγάδι της περιοχής ρίχτηκαν τα πτώματα 400 (!!!) αντιφρονούντων (τροτσκιστές και αρχειομαρξιστές κυρίως, αλλά και άλλοι γενικά «ύποπτοι»).

Σημειωτέον, ότι σχεδόν όλα τα υψηλόβαθμα στελέχη του ΚΚΕ και των οργανώσεών του, βρέθηκαν κάποια στιγμή στο στόχαστρο των εσωτερικών «εκκαθαρίσεων»: Βαφειάδης, Βελουχιώτης ή Κλάρας, ή «δηλωσίας» ή «Μιζέριας», ο οποίος κατά Ζαχαριάδη «είχε στρατιωτικές ικανότητες κατσαπλιαδισμού», Σιάντος, «χαφιέ» τον είπαν, Καραγιώργης, «διεφθαρμένο και χαφιέ» τον είπαν, Νεφελούδης, Πλουμπίδης, τι προδοσία, «πράκτορα του εχθρού» τον αποκάλεσαν και τον έβριζαν και μετά θάνατον, όμως κανείς δεν λυπήθηκε τον αιμοσταγή επικεφαλή της ΟΠΛΑ, μεταξύ δεκάδων άλλων, «αναλώσιμων», μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Ζαχαριάδης, ο οποίος πέθανε εξόριστος στη Σιβηρία. Το 1943, γράφει ο Μέρτζος, ο ΕΛΑΣ εκτέλεσε μαζικά στη Βουχωρίνα και στο Μελάνθιο πολλά στελέχη του, που διαφωνούσαν στα προδοτικά πάρε-δώσε με τους Σλάβους (Μαντόπουλος και Ζήσης, οι πιο γνωστοί) κομιτατζήδες. Επίσης, τουφέκισαν στη διάρκεια του Εμφυλίου τον καπετάν Γιαννούλη (κατηγορήθηκε σε ανταρτοδικείο ότι έχανε συνειδητά τις μάχες!), φίλο του Βαφειάδη και από οικογένεια Μακεδονομάχων, στην Κρυσταλλοπηγή τον Αύγουστο του 1948 (την είχε γλιτώσει το 1943 αν και πέρασε από ανταρτοδικείο για τον ίδιο λόγο, μετά από παρέμβαση του καπετάν Σκοτίδα, ενώ πριν την εκτέλεσή του, είχε κομισάριο το Νίκο Μπελογιάννη) και τον Αλέκο Τσουκόπουλο (θεωρήθηκε υπεύθυνος για την ήττα στη μάχη στο χωριό Άγιος Βασίλειος Πάρνωνος, κατά τον Μέρτζο) στην Πελοπόννησο.

Όσο για τους υπόλοιπους, τους εθνικόφρονες, υπέστησαν μια ατελείωτη σφαγή. Όλη η χώρα ήταν γεμάτη στρατόπεδα συγκέντρωσης των «δημοκρατικών»: η Μονή της Τατάρνας, η Χαλβάτσου Κάτω Μεσσήνης και η Γαράτσα Άνω Μεσσήνης (τα δύο αυτά στρατόπεδα συγκέντρωσης ονομάζονταν «Νέα Μόσχα»), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα χωριά Μπούμπα, Κούμανι, Φλώκα της Αχαΐας (όπου δολοφονήθηκαν συνολικά 300 άτομα), το στρατόπεδο συγκέντρωσης στα Βάχλια Γορτυνίας (εκτελούσαν τους κρατούμενους μετά από βασανιστήρια στη χαράδρα της Κατσουλιάς, στα γειτονικά Τρόπαια), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης του Σιγουνίου, του Λαγοβουνίου και των Σουδενών, νότια των Καλαβρύτων (στο βάραθρο Απηδιά ρίχτηκαν στις 20 Ιουνίου του 1944, 60 πτώματα εκτελεσμένων από τα στρατόπεδα αυτά), το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Γερακίου Λακωνίας, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Μονών Βελανιδιάς και Δημιόβης στον Ταΰγετο (όπου βρέθηκαν 36 άταφα πτώματα), τα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Βυτίνας και του Γεωργιτσίου, το στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Χάραδρο Κυνουρίας (εδώ δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Βουγιουκλάκης, πατέρας της ηθοποιού Αλίκης Βουγιουκλάκη), κοντά στο Άστρος (το στρατόπεδο αυτό μεταφέρθηκε τον Ιανουάριο του 1944 στη Μονή Ορθοκωστάς ή Εορτακουστής και μετά στη Μαύρη Τρύπα) και το στρατόπεδο συγκέντρωσης στη Μπεζεστένη του Μελιγαλά, μεταξύ άλλων τόπων μαρτυρίου. Οι δε βιασμοί γυναικών στα κολαστήρια αυτά, αμέτρητοι.

Η Ιστορία έγραψε

Είχαν προηγηθεί μαζικές σφαγές και δολοφονίες σε όλη την επικράτεια, σε πόλεις και χωριά, όπως στο Βαλτέτσι στις 15 Ιουνίου 1944, με τους 92 σφαγιασθέντες κατοίκους δια χειρός Κλάρα, στο Φενεό Κορινθίας με τους 2000 εκτελεσθέντες, γυναίκες και παιδιά, στο Μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου (το «ματωμένο μοναστήρι» στο Χελμό) και στην παρακείμενη περιβόητη «Τρύπα», στο Μελιγαλά με τους 800 νεκρούς. Τα παραδείγματα αμέτρητα: η απαγωγή τον Ιούλιο του 1942 από το Δομοκό και η δολοφονία του ανήλικου Γεώργιου Μαραθέα (βρέθηκε φρικτά βασανισμένος και νεκρός, μαχαιρωμένος 36 φορές, κοντά στο χωριό Κολοκυθιά) από τον Άρη Βελουχιώτη, η απρόκλητη και αδελφοκτόνος επίθεση στον ΕΔΕΣ τον Οκτώβριο του 1943, η δολοφονία του Κίτσου Μαλτέζου στις 28 Φεβρουαρίου του 1944, η μπαμπέσικη δολοφονία του Συνταγματάρχη Ψαρρού και των 165 ανταρτών του τον Απρίλιο του 1944, η αναίτια σφαγή 42 νεαρών αστυφυλάκων στο Σουληνάρι της περιοχής Καλαβρύτων στις 16 Απριλίου του 1944, η επίθεση του ΕΛΑΣ κατά των τμημάτων του Αντών Τσαούς (Αντώνιο Φωστερίδη) σε συνεργασία με τους Βούλγαρους κατακτητές (!!!), η σφαγή από τους κομμουνιστές του ΕΛΑΣ, τους Σλαβομακεδόνες της ΣΝΟΦ, αλλά και τους Βούλγαρους συμμάχους τους 7432 Ελλήνων εθνικοφρόνων στο Κιλκίς στις 5 Νοεμβρίου του 1944, η δολοφονία του συνταγματάρχη Αβδελλά στη Νιγρίτα, οι 365 εκτελεσθέντες (στη συντριπτική τους πλειοψηφία Σαρακατσάνοι, απόγονοι οι περισσότεροι Μακεδονομάχων και Πόντιοι, που πλήρωσαν αυτοί και οι οικογένειές τους για την άδολη αγάπη τους στην πατρίδα), στελέχη της ΠΑΟ στη Σιντική Σερρών στις 10 Φεβρουαρίου του 1945, οι 20.000 εκτελεσθέντες από τα αιμοσταγή αποβράσματα της ΟΠΛΑ, και, και, και…

Όσοι δεν έπαιζαν το παιχνίδι των κομμουνιστών, που ήθελαν πάση θυσία να μονοπωλήσουν την αντίσταση, ήταν «προδότες» και πλήρωναν με τη ζωή τους: οι ταγματάρχες Πόρτης και Μάντζος και ο υπολοχαγός Μπελλογιάννης, πρόσωπα με λαμπρή αντιστασιακή δράση, βρήκαν το θάνατο στα χέρια του ΕΛΑΣ και των Σλαβομακεδόνων της ομάδας Τερπόφσκι. Όπως γράφει και ο Νίκος Μέρτζος για τη λογική του ΚΚΕ, «πας μη μεθ’ ημών, καθ’ ημών». Οι του ΕΛΑΣ δεν δίστασαν φυσικά να «συμμαχήσουν» σε μερικές περιπτώσεις και με τους Ναζί (και τους Βουλγάρους), όταν αυτό εξυπηρετούσε τα σχέδιά τους: το στρατιωτικό σύμφωνο ΕΛΑΣ (ΟΜΜ) και Γερμανικής Ανωτάτης Διοικήσεως Μακεδονίας-Αιγαίου, που υπογράφτηκε στο Λειβάδι την 1η Σεπτεμβρίου του 1944, είναι μια χαρακτηριστική περίπτωση. Ανάλογο σύμφωνο, που θα επέτρεπε την ειρηνική αποχώρηση των Γερμανών, υπογράφτηκε και στη Λακωνία από τον ΕΛΑΣ με τη… Γκεστάπο!

Μετά την απελευθέρωση

Οι κομουνιστές έπεσαν με τα μούτρα, μετά την απελευθέρωση, στην επίτευξη του στόχου τους: στην εκκαθάριση όλης της χώρας από τους «αντιδραστικούς». Οι επιθέσεις κατά της έννομης τάξης και του λαού, διαδέχονται η μία την άλλη. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς… Την αναίτια και θρασύδειλη επίθεση στο Λιτόχωρο, που αποτέλεσε το έναυσμα του Εμφυλίου, με τους 47 νεκρούς; Την επίθεση λίγο καιρό μετά και τη σφαγή στη Φυτιά Βερμίου; Τα όσα ακολούθησαν με την επίθεση στο Μάνδαλο Γιαννιτσών και την εκτέλεση 24 πολιτών, εκ των οποίων 15 παιδιά; Την αιματηρή επίθεση στην Υπάτη στις 30 Δεκεμβρίου του 1946; Το φρικτό Παιδομάζωμα 28.000 παιδιών, το μαζικό αυτό έγκλημα, τη γενοκτονία (που καταγγέλθηκε από τον ΟΗΕ) που προκάλεσε την αντίδραση όλου του πολιτισμένου κόσμου; Τη σταύρωση του παπα-Θανάση Πιά («Χριστέ μου σώσε την Ελλάδα», οι τελευταίες του λέξεις), πασίγνωστου για την αντιστασιακή του δράση στις τάξεις του ΕΔΕΣ, στην Λάλκα Κρυονερίου, κοντά στην Ελατόβρυση Ναυπακτίας, από το απόσπασμα του καπετάν Γιώτη (Χαρίλαου Φλωράκη), στις 13 Μαΐου 1947; Την επίθεση στην Κόνιτσα την ημέρα των Χριστουγέννων του 1947; Την επίθεση στη Σπάρτη στις 18 Φεβρουαρίου του 1948; Την αιματηρή επίθεση στα Καλάβρυτα (δεύτερη δοκιμασία για την πόλη μετά το Ολοκαύτωμα από τους Ναζί τον Δεκέμβριο του 1943), στις 11 Απριλίου του 1948 (σκότωσαν τον έπαρχο, βίασαν τις δύο κόρες του και τις έσφαξαν), όταν και λεηλατήθηκε η πόλη και κάηκαν όλα τα δημόσια κτίρια; Την ερήμωση της υπαίθρου; Τις αιματηρές επιθέσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Μακεδονίας, που στοίχισαν τη ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους και οδήγησαν στην προσφυγιά 400.000 ανθρώπους, που άφησαν την ύπαιθρο για να γλιτώσουν και κατέφυγαν στα μεγάλα αστικά κέντρα, που τα προστάτευε ο εθνικός στρατός (όλα αυτά κατόπιν σχετικής απόφασης της 3ης Ολομέλειας του ΚΚΕ και την υιοθέτηση του Σχεδίου «Λίμνες», που προέβλεπε επιθέσεις εναντίον μεγάλων πόλεων); Την εκτέλεση όλων σχεδόν των προκρίτων και των ιερέων σε πολλές περιοχές της Μακεδονίας (π.χ. Γρεβενά); Τις επιθέσεις κατά αμάχων στη Θεσσαλονίκη με βλήματα πυροβολικού στις 10 Φεβρουαρίου του 1948 και την ημέρα των Χριστουγέννων του ιδίου έτους; Τους 178 αγνοούμενους του 611 Τάγματος Πεζικού, οι σωροί των οποίων βρέθηκαν τυχαία το 1971 στο χωριό Τσαμαντά (βρέθηκαν συγκεκριμένα 121 σωροί, με μια σφαίρα στο κρανίο και τα οστά των χεριών δεμένα με καλώδια); Τη δολοφονία του υπουργού Δικαιοσύνης Χρήστου Λαδά και ενός αστυφύλακα, από τον Στράτο Μουτσογιάννη (συνελήφθη τραυματισμένος, κατέδωσε τους συνενόχους του που εκτελέστηκαν και φυλακίστηκε για 16 χρόνια, γλιτώνοντας τη ζωή του, αφού ακολούθησαν σε άμεσα αντίποινα 154 εκτελέσεις θανατοποινιτών) της ΟΠΛΑ, την Πρωτομαγιά του 1948, έξω από την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου Καρύτση, στην Αθήνα; Την αιματηρή επίθεση κατά της Δημητσάνας στις 30 Αυγούστου του 1948; Τις επιθέσεις κατά της Έδεσσας και της Καρδίτσας (έπεσε στα χέρια τους για 18 ώρες μόνο) τον Δεκέμβριο του 1948; Την αιματηρή επίθεση στις 19 Ιανουαρίου του 1949 κατά του Καρπενησίου, με επικεφαλής τον καπετάν Γιώτη (Χαρίλαο Φλωράκη) και τη βίαια στρατολόγηση 400 ανδρών; Τα δεινά της Νάουσας, που πνίγηκε στο αίμα στα χέρια του ΔΣΕ το Γενάρη του 1949; Την επίθεση κατά της Φλώρινας, κυρίως από Σλαβομακεδόνες, που στοίχισε τη ζωή σε 400 στρατιώτες και 700 αντάρτες (οι τελευταίοι ετάφησαν σε ομαδικό τάφο στα ανατολικά της πόλης); Τους αιχμαλώτους στρατιωτικούς μας μέχρι το 1956 σε στρατόπεδα εργασίας στην Αλβανία και σε άλλες «δημοκρατικές» χώρες του ανατολικού μπλοκ (χαρακτηριστική περίπτωση ο Θανάσης Καλουδιώτης από το Καλούδι Αιτωλοακαρνανίας, ο οποίος πιάστηκε αιχμάλωτος από τους συμμορίτες στην Κόνιτσα το 1947 και από το 1948 ως το 1956, κρατήθηκε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Αλβανία); Τα παιδιά του Παιδομαζώματος που ποτέ δεν γύρισαν; Τα αντεθνικά και προδοτικά περί «Ανεξάρτητης Μακεδονίας», την αμφισβήτηση της ελληνικότητας της Μακεδονίας, προδοσίες που τις πληρώνουμε μέχρι σήμερα, καθώς ακόμη ταλανίζουν την εξωτερική πολιτική μας; Την εκχώρηση «ζωνών δράσης» στον ΣΝΟΦ, που σκότωνε Έλληνες, στην προσπάθειά του να «εκκαθαρίσει» τη Μακεδονία από το ελληνικό στοιχείο; Τα ναρκοπέδια που έστησε ο ΔΣΕ που ακόμα και σήμερα αποτελούν αδιάβατα σημεία, κυρίως στην Ήπειρο; Τους τραυματίες, τους ανάπηρους, τα ορφανά, τις αναρίθμητες βιασμένες από τους κατσαπλιάδες κακοποιούς, τους βασανισμένους, τους εκτοπισμένους, τις πληγές και τη διαίρεση του λαού; «Ευτυχώς ηττηθήκαμε σύντροφοι», έγραψε ο συγκρατούμενος του Νίκου Μπελογιάννη Τάκης Λαζαρίδης. Κάτι ξέρει…

Ήρωες

Στο Γράμμο και στο Βίτσι, στα δύο αυτά βουνά, γράφτηκαν τα τελευταία κεφάλαια ενός πολέμου, που ορθά χαρακτηρίστηκε «Συμμοριτοπόλεμος», άσχετα αν σήμερα, κάποιοι, χαϊδεύοντας την αριστερά, μιλούν για εμφύλιο. Ο ΔΣΕ ως συμμορία λειτούργησε: έκαψε, λήστεψε, βίασε, κατακρεούργησε, εξανδραπόδισε και βύθισε μια ολόκληρη γενιά στην απελπισία, ολοκληρώνοντας το έργο των συνοδοιπόρων τους στον ολοκληρωτισμό, Ναζί. Μια αίσθηση από τα εγκλήματα, πιστεύω ότι αποκόμισε ο αναγνώστης από τα παραπάνω. Όμως, αυτά για τα οποία δεν μιλάει πλέον κανείς, είναι πολύ περισσότερα. Ευτυχώς, υπάρχουν σήμερα διακεκριμένοι συγγραφείς και επιστήμονες (Καλύβας, Ελευθερίου, Βαλτινός, μεταξύ πολλών άλλων), που δεν μασούν τα λόγια τους και κοιτούν το τέρας της αριστεράς στα μάτια.

Οι επιχειρήσεις ΠΥΡΣΟΣ Α, ΠΥΡΣΟΣ Β και ΠΥΡΣΟΣ Γ, λύτρωσαν την Ελλάδα από το άγος του συμμοριτισμού. Στις 21 Αυγούστου 1949, η Ημερήσια Διαταγή του αντιστράτηγου Βεντήρη, τονίζει: «Η Μάχη του Γράμμου είναι η τελευταία μάχη κατά της αναρχίας και θα κερδηθεί κατά τρόπον κεραυνοβόλον. Τούτο να γίνει πίστις σε όλους… Η εξόρμησις πρέπει να είναι κυριολεκτικά θυελλώδης δια να τελειώσωμεν με τους εγκληματίας Εαμοβουλγάρους». Το εκκλησάκι της Παναγίας στο 2520-Σκίρτση-Κιάφα-Ψωριάρικα-Τσάρνο-Υψώματα Παπούλη και Φλάμπουρο-Μπάρα-Γκόλιο-Κάμενικ και ο Γράμμος πέφτει και πάλι σε χέρια ΕΛΛΗΝΩΝ, στις 30 Αυγούστου. Στην τελευταία αυτή φάση του πολέμου, ο εθνικός στρατός μας έχασε 243 άντρες. ΑΘΑΝΑΤΟΙ. 1452 ήρωες στρατιώτες μας τραυματίστηκαν. Από την άλλη πλευρά, 922 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Ο τόπος γλίτωσε οριστικά από τη σταλινική τυραννία.

Όλοι οι πατριώτες γνωρίζουμε λιγότερο ή περισσότερο, τι έγινε και τι διακυβεύτηκε στις βουνοκορφές εκείνες, στο Γράμμο και στο Βίτσι, όπου οι Έλληνες στρατιώτες υπερέβησαν εαυτούς, ώστε να σώσουν τη χώρα και το Έθνος από τον κόκκινο φασισμό. Όλοι ξέρουμε, ότι, όπως πολύ σωστά γράφει ο Γιώργος Κουτσονίκος, τα γεγονότα των τελευταίων ημερών του εμφυλίου «αποτελούν μια αστείρευτη πηγή εθνικού και πολιτικού φρονηματισμού». Είναι απίστευτο λάθος να δεχθεί κάποιος ότι η ενθύμηση των όσων συνέβησαν, αποτελεί αναμόχλευση παθών. Έχουμε ιερή υποχρέωση, να τιμούμε τη μνήμη των ηρώων μας, όσων, έδωσαν τη ζωή τους για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι. Και ας μιλούν κάποιοι αστείοι για «γιορτές μίσους».

ΔΕΝ ΧΩΡΑ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΣ ΣΤΙΣ ΕΝΟΠΛΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ

Οι Ένοπλες Δυνάμεις ανήκουν στον Ελληνικό λαό και δεν έχουν καμμία σχέση με τα κόμματα – Η δε δομή τους στηρίζεται στην ιεραρχία και την πειθαρχία
Πληροφορηθήκαμε ότι, καίτοι προ καιρού κάποια αξιόλογη δικαστική λειτουργός είχε το θάρρος, την τόλμη και τις γνώσεις για τις μελλοντικές συνέπειες στις Ένοπλες Δυνάμεις, εάν καθιερωθεί συνδικαλισμός στα εν ενεργεία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, να απορρίψει το ανάλογο αίτημα, ευρέθη όμως δυστυχώς στη συνέχεια πρωτοδίκης Αθηνών, ο οποίος έκανε δεκτό το αίτημα κάποιων, ας πούμε αξιωματικών να συγκροτήσουν συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις.
Το θέμα δεν γνωρίζω σήμερα που βρίσκεται.
Θα ήθελα όμως με την ανοχή σας, να εκφράσω την γνώμη μου επί του σοβαρού αυτού θέματος.
Σύμφωνα με την αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων και σε συνδυασμό των Άρθρων του Συντάγματος Αρθρ. 12 παρ. 4, αρθρ. 29 παρ. 3 και άρθρο 5 παρ. 4 (Σύνταγμα της Ελλάδος 6/3/1986), οι Ένοπλες Δυνάμεις ανήκουν στον Ελληνικό λαό και μόνο και δεν έχουν καμία σχέση με τα κόμματα.
Οι λόγοι κατά την γνώμη μου, που δεν είναι δυνατόν να υπάρχει Συνδικαλισμός στις Ένοπλες Δυνάμεις αιτιολογούνται από τα παρακάτω :
Πρώτον: Η Αρχή επάνω στην οποία εδράζεται η όλη δομή και αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι η «Ιεραρχία» και η «Πειθαρχία».
Εάν οι δύο αυτές αρχές και μόνο απλά κλονισθούν, τότε αυτός ο Στρατός είναι εκτός αποστολής και επικίνδυνος ακόμη και για την Πατρίδα.
Στις Ένοπλες Δυνάμεις υπάρχει ο Διοικητής (από τον Διοικητή του Τάγματος Πεζικού και των αντίστοιχων βαθμίδων των άλλων όπλων και κλάδων μέχρι των Αρχηγών ΓΕΣ ΓΕΝ ΓΕΑ και Αρχηγό Ενόπλων Δυνάμεων).
Ο Διοικητής λοιπόν αυτός είναι υπεύθυνος για το προσωπικό της Μονάδος του από πάσης πλευράς. Εκπαίδευση, ετοιμότητα, εκτέλεση της αποστολής και όλες τις προσωπικές ανάγκες του προσωπικού του, ασφαλώς μέσα στις ισχύουσες διατάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων και της πολιτείας.
Επομένως δεν είναι δυνατόν μέσα στην Ιεραρχική αυτή λειτουργία, με δικαιώματα και υποχρεώσεις, να χωρέσει φορέας αποτελούμενος πιθανόν από υφισταμένους και προϊσταμένους του Διοικητή, ο οποίος θα φροντίζει για τα προσωπικά συμφέροντα των στελεχών, και ασφαλώς με τους συνδικαλιστικούς γνωστούς τρόπους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ο Συνδικαλισμός αποτελεί μια ασπίδα και ένα μέσον αντίστασης, έναντι του κακού εργοδότη ή του εργοδότη εκείνου ο οποίος δεν εφαρμόζει τους νόμους.
Σήμερα η λειτουργία των Ενόπλων Δυνάμεων, όσο και αν σας φαίνεται παράδοξο αντικατοπτρίζει τις αρχές της τέλειας Δημοκρατίας όπου με θρησκευτική ευλάβεια εφαρμόζονται οι Νόμοι του Κράτους και οι Κανονισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων.
Π.χ. ο Διοικητής για να επιβάλλει 24ωρο περιορισμό, πρέπει παρουσία όλης της Μονάδος ν’ ακούσει το παράπτωμα του Στρατιώτη και τις δικαιολογίες του και παρουσία όλων να πάρει απόφαση και εκεί ο κρίνων κρίνεται.
Τι! ρόλος λοιπόν επιδιώκεται με την είσοδο του Συνδικαλισμού στις Ένοπλες Δυνάμεις, απλά και με την σφραγίδα του Νόμου, η δημιουργία των αθλίων κομματικών ποιμνιοστασίων και στον χώρο αυτό, δίδοντας την χαριστική βολή στις Ένοπλες Δυνάμεις.
ΤΡΙΤΟΝ: Οι Συνδικαλιστές στις Ένοπλες Δυνάμεις, ασφαλώς νέοι αξιωματικοί, θα ελέγχουν την Ιεραρχία των και γιατί λοιπόν ως συνδικαλιστές και όχι ως αξιωματικοί με τα μέσα και τους τρόπους που τους δίδουν οι Νόμοι;
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Θέλω να πιστεύω, αυτοί που ονειρεύονται συνδικαλισμό στις Ένοπλες Δυνάμεις, δεν έχουν πάρει χαμπάρι τι είναι αξιωματικός, δεν έχουν στόφα για Αξιωματικοί, διακατέχονται από την νοοτροπία του κακού δημόσιου υπαλλήλου, πράγμα πολύ επικίνδυνο για τις Ένοπλες Δυνάμεις. Ας έχουν λοιπόν αυτοί υπ’ όψιν ότι:
Από αυτούς που επέλεξαν να σταδιοδρομήσουν στο Στρατιωτικό λειτούργημα, οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν ζητούν ν’ απαρνηθούν την Ελευθερία ή το χρήμα.
Πρέπει απλά να ξέρουν ότι η ζωή των περιλαμβάνει κακές ημέρες, πικρές ώρες, κάποτε και θλίψη Αλλά!
Σε αντάλλαγμα θα σας δώσει, την σταθερή αυτή και συγκλονιστική περιπέτεια όπου αναμειγνύονται η Διοίκηση, η Δράση, ο κίνδυνος και η αγάπη προς τον συνάνθρωπο.
Θα τους παράσχει την τιμή της ωριμότητας, την χαρά να υπηρετείτε με την υπερηφάνεια των όπλων σας, την τιμή, την Ελευθερία και την ακεραιότητα της Πατρίδος σας, την Ελπίδα των μεγάλων πράξεων, να υπηρετείτε το ωραίο όνειρο της Δόξας και της προσφοράς κάτω από μια σημαία και τέλος τα δάκρυα της τελευταίας ημέρας της Σταδιοδρομίας σας.
Αγαπητοί μου Αξιωματικοί, εάν δεν νοιώθετε έτσι ή δεν σας αγγίζουν αυτά, το ταχύτερο εγκαταλείψτε το Στράτευμα, διότι θα κάμετε κακό στην Υπηρεσία, στον εαυτό σας και στους υφισταμένους σας, που σας εμπιστεύτηκε η πολιτεία και η Ελληνική Οικογένεια.
Γράφει μεταξύ άλλων ένας πατέρας δύο διδύμων υιών, προς τον Διοικητή που υπηρέτησαν τα παιδιά του:
«… τα παιδιά μου, δύο χρόνια τα κράτησες στα χέρια σου. Γυρίσανε με πέτρινο κορμί, μ’ ακονισμένο – το σκουριασμένο από τις σχολικές αηδίες – μυαλό τους και με μεγάλη – μεγάλη καρδιά.
Έχω πλέον δυο γιους λεβέντες. Θα ’χω να λέω και θα ’χουν να λένε πάντα:
Υπηρετήσαμε την πατρίδα με Διοικητή τον … και όσοι ξέρουν και νοιώθουν, αυτοί μόνο καταλαβαίνουν…».
«Επιδίωξη των πολλών η ηδονή, των ολίγων η δόξα, των δε επιλέκτων η αρετή»
[ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ]

Ιωάννης Μ. Ασλανίδης
Επίτιμος Διοικητής της Σ.Σ.Ε.

Kατερίνα Στεφανίδη - Νικόλ Κυριακοπούλου: Θριαμβευτική επιστροφή στην Ελλάδα!

Επέστρεψαν στην Ελλάδα λίγο πριν τα μεσάνυκτα του Σαββάτου η χρυσή Κατερίνα Στεφανίδη και ασημένια Νικόλ Κυριακοπούλου.

Οι δύο πρωταθλήτριες έφτασαν χαμογελαστές στο αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος και φορώντας τα μετάλλιά τους πόζαραν χαρούμενες στον φωτογραφικό φακό





Να σημειωθεί πως εκτός από τις οικογένειές τους, τις Ελληνίδες αθλήτριες υποδέχθηκε και ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Βασίλης Σεβαστής, ενώ οι δυο τους καταχειροκροτήθηκαν από τον κόσμο που ήταν εκεί και δέχτηκαν πολλά συγχαρητήρια για το επίτευγμά τους.

Ασταμάτητος ο Τσιτσιπάς! Νίκησε τον Άντερσον και προκρίθηκε στον τελικό!

Να περάσει ο επόμενος! Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, λίγες ώρες πριν γίνει 20 χρονών, απέδειξε ότι όλος ο ντόρος που έχει ξεσπάσει γύρω από το όνομα του (πιστέψτε μας στο εξωτερικό πολύ περισσότερο απ' ότι στην Ελλάδα) δεν έχει προκληθεί άδικα και με μία ακόμη μυθική εμφάνιση επικράτησε με 2-1 σετ (6-7, 6-4, 7-6) του Νοτιοαφρικανού Κέβιν Άντερσον, νούμερο 6 στην παγκόσμια κατάταξη, και προκρίθηκε για πρώτη φορά σε τελικό τουρνουά ATP Masters 1000 (Κυριακή 12/8, 23:00)!

Κι όλα αυτά μετά από μία φοβερή μάχη τριών ωρών, με τον Τσιτσιπά να προέρχεται από μια τρομερή ανατροπή κόντρα στον Σβέρεφ (νούμερο 3 στην παγκόσμια κατάταξη) μόλις την προηγούμενη ημέρα, ενώ ο Άντερσον είχε κάνει περίπατο με τον Ντιμιτρόφ.Κι όμως ο Στέφανος κρατώντας το σερβίς του είχε στο πρώτο σετ σταθερά το προβάδισμα, χωρίς και ο Άντερσον να του επιτρέπει να κάνει μπρέικ και έτσι φτάσαμε στο 6-6.

Ο Έλληνας πρωταθλητής ξεκίνησε ιδανικά το τάι μπρέικ φτάνοντας να προηγηθεί με 4-1, ωστόσο εκεί κόλλησε και τα μεγάλα σερβίς του Άντερσον έφεραν έξι αναπάντητους πόντους και την κατάκτηση του σετ.

Πολλοί πίστεψαν ότι η κούραση θα τον προδώσει, ωστόσο ο Στέφάνος όχι απλά δεν λύγισε αλλά εμφανίστηκε ακόμη καλύτερος στη συνέχεια.

Έκανε το κρίσιμο μπρέικ στο τρίτο γκέιμ του β' σετ, άντεξε στις επιθέσεις του Άντερσον και ισοφάρισε σε 1-1, για να ακολουθήσει ένα τρίτο σετ, που ήταν στην ίδια... κόπια του πρώτου.

Κι οι δύο κράτησαν το σερβίς τους με τον νικητή να κρίνεται στο τάι μπρέικ όπου έσπασαν κυριολεκτικά καρδιές. Ο Τσιτσιπάς ξεκίνησε με μπρέικ, ο Άντερσον απάντησε με διπλό μπρέικ, όμως ο Στέφανος έφτασε σε διπλό ματς πόιντ καθώς προγήθηκε με 6-4. Διπλό λάθος στο σερβίς και άουτ έφεραν το πρώτο ματς πόιντ για τον αντίπαλο του.

Οι Έλληνες που είχαν κατακλύσει τις κερκίδες στο γήπεδο του Τορόντο φώναζαν «πάμε Στέφανε» κι ο μικρός με την τεράστια καρδιά δεν τους χάλασε το χατήρι!

«Έσπασε» το ματς πόιντ του Άντερσον και με δύο ακόμη αναπάντητους πόντους πήρε τη νίκη και την πρόκριση στον τελικό μέσα σε αποθέωση! Ούτε κι ο ίδιος μπορούσε να πιστέψει το νέο άθλο του, αλλά το πως έχει φτάσει μέχρι εδώ (και σύντομα ακόμη ψηλότερα) το εξήγησε το μότο που έγραψε στην κάμερα δευτερόλεπτα μετά το τέλος του αγώνα...

«It never gets easier, you just get better»... Σε απλή μετάφρασή «ποτέ δεν γίνεται πιο εύκολο, εσύ απλά γίνεσαι καλύτερος». Όπως ακριβώς κι ο ο Στέφανος. Ο οποίος αύριο θα ακούσει το... «happy birthday» στο γήπεδο από τους συμπατριώτες μας αγωνιζόμενος στον τελικό.

Αντίπαλος του στον τελικό θα είναι ένας εκ των Ναδάλ, Χατσάνοβ με τον δικό τους αγώνα να ξεκινά στις 03:00, αλλά όποιος κι αν είναι στην απέναντι πλευρά του φιλέ ξέρει ήδη ότι θα πρέπει να παλέψει σκληρά για να τον νικήσει...

Η Μαρία Κυρίδου και η Χριστίνα Μπούρμπα "έσπασαν" το παγκόσμιο ρεκόρ!

Η Ελλάδα έφτασε για άλλη μια φορά στην κορυφή χάρη στις αθλήτριες της!

Μετά από τις σερί επιτυχίες στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στίβου στο Βερολίνο, ήρθε άλλη μια μεγάλη επιτυχία για τη χώρα μας με την κατάκτηση του Παγκοσμίου ρεκόρ στην κωπηλασία από τις Μαρία Κυρίοδυ και Χριστίνα Μπούρμπου!

Μπορεί να μην τις έχουμε ακούσει πολλές φορές αλλά είναι σίγουρο πως το μέλλον τους προβλέπεται γεμάτο επιτυχίες!

Το νεαρό δίδυμο Μαρία Κυρίδου και Χριστίνα Μπούρμπου βρέθηκε στην κορυφή του Παγκοσμίου Πρωτάθλημα Εφήβων Νεανίδων στην κωπηλασία που διεξήχθη στο Ραστίτσε της Τσεχίας.

Οι δύο κοπέλες όχι μόνο προκρίθηκαν στον μεγάλο τελικό της σημερινής Κυριακής (12/8) στη δίκωπο άνευ, αλλά το έκαναν πετυχαίνοντας παράλληλα και παγκόσμιο ρεκόρ!

Τι ξέρουμε όμως για τα δύο κορίτσια της ελληνικής κωπηλασίας;

Η Μαρία Κυρίδου, είναι γεννημένη μόλις το 2001 (!) στη Θεσσαλονίκη και η αγάπη της για τη θάλασσα φάνηκε από νωρίς! Παρέα με την επίσης Θεσαλλονικιά Χριστίνα Μπούρμπα, έγιναν μέλη του Ναυτικού Ομίλου Θεσσαλονίκης και έκτοτε πορεύονται μαζί για να κάνουν την Ελλάδα περήφανη!

Τον Μαϊο που μας πέρασε τα δυο κορίτσια κατέκτησαν το ψηλότερο σκαλί στο βάθρο του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στη Γαλλία χαρίζοντας στην Ελλάδα το χρυσό μετάλλιο!

Μπορεί να είναι ακόμα μικρές, όμως το μέλλον ανοίγεται μπροστά τους και τα "χρυσά" είναι στη γωνία και... περιμένουν να τα πάρουν!

Μαρία Μπελιμπασάκη: Η 27χρονη Κρητικιά που "μάγεψε" την Ευρώπη!

Ποια είναι η Μαρία Μπελιμπασάκη;

Άλλη μια Ελληνίδα που έφερε την χώρα μας στην κορυφή της Ευρώπης!
Η Μαρία Μπελιμπασάκη κατάφερε να μας κάνει περήφανους κατακτώντας το ασημένιο μετάλλιο στα 400μ. με απόδοση 50.45 στο Βερολίνο, καταρρίπτωντας το ρεκόρ της σπουδαίας Φανής Χαλκιά το 2004!

Ποιο είναι όμως αυτό το κορίτσι που μας έκανε να φωνάζουμε το όνομα της;
Γεννημένη το 1991 στη Σητεία της Κρήτης, ξεκίνησε από νωρίς να ασχολείται νμε τον αθλητισμό, ενώ την καρδιά της κέρδισε ο στίβος.

Το αγώνισμά της είναι το τρέξιμο στα 100μ., 200μ. και 400μ., ενώ το τελευταίο διάστημα επιλέγει να αγωνίζεται στα 400μ. Ανήκει στον ΑΟ Παναξιακού και προπονητής της είναι ο Κώστας Ηλίας.


Η όμορφη Κρητικιά έκανε φέτος το ντεμπούτο της σε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, και μάλιστα ήταν η πρώτη Ελληνδία που κατάφερε να περάσει στον τελικό των 400 μέτρων, κατακτώντας για την Ελλάδα το ασημένιο μετάλλιο!

Ανάμεσα στις διακρίσεις της είναι και οι παρακάτω:

• 2016 9η 200 μ. 23.16/23.03 (0,7) Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Αμστερνταμ
• 2015 23η (ημ.) 23.28 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Πεκίνο
• 2014 18η (ημ.) 23.37 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ζυρίχη
• 2012 10η (ημ.) 23.31 Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ελσίνκι

Τα ατομικά της ρεκόρ:

• 100 μ. 11.34 ΠΑΝ/ΝΙΟΙ 15/6/12 Μαρούσι
• 200 μ. 23.00 (0,7) 10/6/2017 Αργος Ορεστικό
• (i) 400 μ. 52.27 Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, Μπέρμιγχαμ 1/3/2018
• (i) 200 μ. 23.02 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, ΣΕΦ, 11/2/2018
• 60 μ. 7.30 Πανελλήνιο Πρωτάθλημα κλειστού, Πειραιάς 18/2/2017

Βούλα Παπαχρήστου: Ποια είναι η μανούλα που έκανε άλμα στην κορυφή της Ευρώπης!

Άλλη μια επιτυχία της Ελλάδας γιορτάζουν από χτες όλοι οι Έλληνες!

Η Βούλα Παπαχρήστου κατέκτησε στο χρυσό μετάλλιο στο τριπλούν και αναδείχθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, ενώ δύο μόλις έγκυρα άλματα ήταν αρκετά για να της χαρίσουν την πρώτη θέση στο αγώνισμα. 

Ποια είναι η Βούλα Παπαχρήστου

Παντρεμένη με τον ποδοσφαιριστή Λάζαρο Χαριτωνίδη και μητέρα ενός παιδιού, η Βούλα Παπαχρήστου, διακρίθηκε με τις εθνικές ομάδες στιβου όλων σχεδόν των ηλικιακών κατηγοριών, αλλά στο Βερολίνο έφθασε στη μεγαλύτερη επιτυχία της σε επίπεδο γυναικών.

Η Βούλα Παπαχρήστου με αριθμούς

Γεννήθηκε στις 17/4/1989 στην Αθήνα

Αγώνισμα: Τριπλούν/Μήκος

Ύψος: 1.70μ

Βάρος: 53κ

Σύλλογος: ΑΕΚ

Προπονητής: Γιώργος Πομάσκι

Διακρίσεις

2018 6η 14.05μ Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού, Μπέρμιγχαμ

2017 3η 14.24μ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού, Βελιγράδι

2016 3η 14.47μ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Α/Γ, Αμστερνταμ

2016 3η 14.15μ Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού, Πόρτλαντ

2016 8η 14.26μ Ολυμπιακοί Αγώνες, Ρίο

2012 11η 13.89μ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Α/Γ, Ελσίνκι

2011 1η 14.40μ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, Οστράβα

2011 1η Σούπερ Λίγκα

2009 1η 14.34μ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων, Κάουνας

2009 3η Μεσογειακοί Αγώνες, Πεσκάρα

2008 3η 13.74μ Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ε/Ν, Μπίντγκοζ

Τα ατομικά της ρεκόρ

Τριπλούν

Ανοικτός στίβος 14.73μ (-1,3) Γκαλά Γυναικών, Φιλοθέη 8/6/2016

Κλειστός στίβος 14.47μ Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Α/Γ, Τορίνο 8/3/09

Μήκος

6.60μ (2,00) Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Α/Γ, 15/6/2012

Καταγγελία βόμβα για τον ΣΚΑΙ! Έπαιξε βίντεο παρουσιάζοντας του λιμενικούς ως ιδιώτες που διασώζουν πυρόπληκτους!

Σε μια απίστευτη καταγγελία κατά του ΣΚΑΪ προχώρησε ο λιμενικός Νίκος Καράμπου, καταγγέλοντας ότι το κανάλι πήρε χωρίς άδεια τα δικά του βίντεο από διασώσεις πυρόπληκτων και τα παρουσιάζει ως διασώσεις ιδιωτών, «την ώρα που οι λιμενικοί κοιτάζουν».

Στην ανάρτηση του στο Facebook, ο Νίκος Καράμπου σημειώνει...Ο ΣΚΑΪ έχει πάρει δικά μου βίντεο από διασώσεις, χωρίς την άδεια μου και τα παρουσιάζει ως διασώσεις ιδιωτών, ενώ στο σκάφος είναι οι συνάδελφοι μου. Και παρουσιάζει το ΛΣ εκείνη την ώρα ως απλούς παρατηρητές. Αν υπάρχει συνδικαλιστής συνάδελφος ή κάποιος από το υπουργείο παρακαλώ να βάλει τα πράγματα στη θέση τους γιατί θα βγω χωρίς άδεια και θα μιλήσω. Οι συνάδελφοι μου ξέρουν αν θα το κάνω ή όχι. Δεν γίνεται να μας προσβάλει ο κάθε δημοσιογράφος κάνοντας αντιπολίτευση στις πλάτες των νεκρών».

N. G. Michaloliakos: 80 dead and no resignation!

A great disaster struck our Homeland. Perhaps the dead will overcome the 100.

At the same time as people were burned, the Prime Minister of the Country in a demonstration of macabre populism made statements from the Business Center through the state-run channel ERT. Wanting to show what? ... 

Today, he says it is not time for responsibilities, hoping for the amnesia imposed to him by the friendly media.

In response, I will say this: More than 70 people have died so far and NOT A ONE RESIGNATION!

Nikolaos G. Michaloliakos
Secretary General of the People's Association - Golden Dawn

82 χρόνια από την εγκαθίδρυση του Εθνικού Καθεστώτος της 4ης Αυγούστου

 


Αγωνισθήτε δια την Πατρίδα, τας γυναίκας και τα παιδιά σας και τας ιεράς μας παραδόσεις. Νυν Υπέρ  πάντων ο αγών. 
 (διάγγελμα Ι. Μεταξά 28^ης Οκτωβρίου 1940).

Ο Ιωάννης Μεταξάς είναι ο Εθνικός Κυβερνήτης της Ελλάδας (1936- 1941), που διαμόρφωσε την ουδέτερη εξωτερική πολιτική της στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο 

και με δικτατορική διακυβέρνηση αντιστάθηκε στα φασιστικά καθεστώτα Ιταλίας και Γερμανίας με το σύνθημα «Για τους Έλληνες Υπέρ την Νίκη η Δόξα».... H μεγαλύτερη στιγμή της ζωής του είναι τα χαράματα της 28ης Οκτωβρίου 1940 και η απάντηση που έδωσε στο ιταμό τελεσίγραφο, που του επέδωσε ο Ιταλός Πρέσβυς Εμμανουέλε Γκράτσι, στην οικία του στην Κηφισιά, ζητώντας του να επιτρέψει την διέλευση των ιταλικών στρατευμάτων από το ελληνικό έδαφος. 

 Η απάντηση του Ιωάννη Μεταξά «Alors c' est la guerre» (επομένως έχουμε πόλεμο), με την οποία κήρυξε τον υπέρ βωμών και εστιών πόλεμο, ενάντια στην Ιταλία, μία απόφαση που είχε πάρει μόνος του τον Μάρτιο του 1939, έχει μείνει στην ιστορία ως το "ΟΧΙ" των Ελλήνων στο φασισμό και την υποδούλωση της πατρίδας τους. Ο αγώνας, η ανδρεία και ο ηρωισμός ανδρών και γυναικών έως τις 6 Απριλίου 1941, άλλαξαν την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας. 

Ο Ιωάννης Μεταξάς (1871-1941) κεφαλληνιακής καταγωγής, υπήρξε ένας διορατικός στρατιωτικός και πολιτικός ηγέτης (statesman),  διακεκριμένος επιτελικός αξιωματικός, με ικανότητα αιφνιδιασμού του εχθρού και γνώστης διπλωματικών χειρισμών. Ένας κατ' εξοχήν πνευματικός άνθρωπος, του οποίου το όνομα έχει μείνει στην ελληνική και στην παγκόσμια ιστορία, για την αντίσταση της Ελλάδος κατά του Αξονος.. 

Ως άνθρωπος  είχε τη φήμη προσώπου με ιδιαίτερο ήθος, πάθος για την πατρίδα του και σεβασμό στην ιστορία της. Τον διέκρινε  συναισθηματικός πλούτος, οξυδέρκεια, διορατικότητα και ευθύτητα κρίσεως, αναλυτική φιλοσοφική σκέψη, αγάπη για διάλογο και άμεση πρακτική αντίδραση, αφού είχε εξαντλήσει τα θέματα με τους ειδήμονες. 

Πραγματοποίησε τις εκάστοτε αποφάσεις του με  γενναιότητα και αυταπάρνηση, αποφασιστικότητα, μέτρο και  σταθερότητα.

 Ευπατρίδης, αριστοκράτης και οπαδός του πλατωνισμού. Προ πάντων υπήρξε άνθρωπος του πνεύματος, λάτρης της φύσεως, της μουσικής και των εικαστικών τεχνών, αφοσιωμένος σύζυγος και τρυφερός οικογενειάρχης και πατέρας.

   

Τίμησε τον όρκο του σαν αξιωματικός στους Βαλκανικούς Πολέμους και ποτέ δεν ανέμειξε τον στρατό στην πολιτική ή στη δικτατορία. Με διορατικό πνεύμα προείδε τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, με επιτελικό πνεύμα και πρόνοια σε όλους τους τομείς, οργάνωσε την στρατιωτική και ηθική άμυνα της Ελλάδας και την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική της. 

Αυτός είναι ο κύριος λόγος που έκανε τη δικτατορία της 4ης Αυγούστου 1936, σε συνεννόηση και συνεργασία με τον βασιλέα Γεώργιο Β'. 

Ο περιορισμός των κομουνιστών, όπως και κάθε αυστηρό μέτρο που έλαβε κατά την δικτατορική διακυβέρνηση, είχε σχέση με την ετοιμασία και την ολοκλήρωση της άμυνας της Ελλάδος και την άρτια στρατιωτική προπαρασκευή. Η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας, της οποίας ήταν αρχηγός,  είχε στόχο την εθνική ομοψυχία, την κοινωνική και ηθική ετοιμασία και την εθελοντική οργάνωση των νέων για την άμυνα. 

Η απάντηση που έδωσε στον Γκράτσι, ήταν για τους Έλληνες το έναυσμα, για να συνταχθούν με φρόνημα και πειθαρχία και να αγωνισθούν με ηρωισμό, ενωμένοι για τα ιδεώδη της φυλής.

 
«Με τα στήθη τεντωμένα και τα μπράτσα ρωμαλέα Στην παλιά μας την Πατρίδα βάζουμε θεμέλια νέα. Στους τετράγωνούς μας ώμους θα σηκώσουμε και πάλι μες στους δυνατούς του κόσμου την Ελλάδα μας μεγάλη. Ήλιος βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών. Τώρα κάτω απ΄τους γαλάζιους της Ελλάδος ουρανούς, με χαρούμενα τραγούδια και χορούς ελληνικούς, εξανάσκυψες με τάξη, λεβεντόκορμη εργατιά, ανεμίζοντας στα χέρια της ψυχής σου τη φωτιά. Ήλιος και βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών. Δε θ΄αφήσουμε να μείνη άκαρπο το άγιο χώμα. Έχει η δόξα τόσους σπόρους, που δε βλάστησαν ακόμα! Βασιλιάς και Κυβερνήτης ενωμένοι μας φωτίζουν. Λάμπουν τα σφυριά στον ήλιο, οι πεδιάδες λουλουδίζουν. Ήλιος και βροχή κι αγέρας και το φως των αστεριών Ευλογούν τον τίμιο κόπο των ελληνικών χεριών».
Το παραπάνω ποίημα, γραμμένο από τον Νικηφόρο Βρεττάκο το 1939, αποδεικνύει περίτρανα ότι το καθεστώς της 4ης Αυγούστου για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω, ήταν  πάντοτε και αποδεδειγμένα δίπλα στον ΛΑΟ, δίπλα στον ΕΡΓΑΤΗ. Επειδή αυτές είναι έννοιες τις οποίες έχει οικειοποιηθεί η Αριστερά στην Ελλάδα, εμείς απαντάμε σε αυτούς τους ψευτοδημοκράτες  ότι  φτάνει  πια η υποκρισία και ο  φαρισαϊσμός.
Η Χρυσή Αυγή είναι εδώ για να πει στον Ελληνικό λαό την αλήθεια που τόσο τους πονάει και κάνουν τα πάντα  για να μείνει κρυμμένη στο χρονοντούλαπο της ιστορίας,  όπως επιμελώς την έχουν κρύψει από την μεταπολίτευση και ένθεν .
Η επιβολή του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου το 1936, ήρθε ως επιστέγασμα της παρατεταμένης αδυναμίας του κοινοβουλευτισμού να δώσει βιώσιμες κυβερνήσεις. Και μάλιστα χωρίς να χυθεί ούτε μία σταγόνα ελληνικού αίματος! Την 10η βραδινή της 4ης Αυγούστου 1936, ο τότε πρωθυπουργός παραδίδει δύο διατάγματα στον Βασιλέα. Ο Βασιλεύς τα υπογράφει και η εθνική μεταβολή έχει ήδη τόσο απλά συντελεσθεί!
Χάρις στην αποφασιστικότητα  του Μεταξά απετράπη η εμφύλια διαμάχη και ο κομμουνιστικός κίνδυνος.
Ακόμα και ιδεολογικοί του αντίπαλοι αναγνωρίζουν τις ανώτερες στρατιωτικοπολιτικές του ικανότητες, αλλά κυρίως την ύπαρξη ιδεολογίας νέας και ελληνικής η οποία έχοντας ως βάση τον Εθνοκεντρισμό, τάσσονταν υπέρ του οργανικού κράτους ως ενιαίου βιολογικού οργανισμού και υπέρ της ιδεολογικής και οικονομικής αυτάρκειας για το έθνος. Ως κυβερνήτης ο Ι. Μεταξάς αποτελεί τον θεμελιωτή του Εθνικού Κράτους στην πράξη, προσπάθεια την οποία είχε καταβάλλει έναν αιώνα περίπου  νωρίτερα  ο  Ι. Καποδίστριας.
 
Η 4η Αυγούστου διέθετε ισχυρό ιδεολογικό υπόβαθρο, λαϊκό έρεισμα, ανεξαρτησία από τον ξένο παράγοντα, οργάνωση, προγράμματα και ταχεία πραγματοποίησή τους. Διέθετε πολιτισμικούς στόχους και εξελικτικές τάσεις οι οποίες σταμάτησαν διότι η 4η Αυγούστου έπεσε μαχόμενη κατά των Ιταλών και Γερμανών.Ο Μεταξάς πίστευε ακράδαντα ότι «η νεολαία είναι το μέλλον του Έθνους, είναι εκείνη εις την οποία προπαντός θα δώσουμε την ψυχή μας όλη  και όλα μας τα μέσα για να σώσουμε το μέλλον του Έθνους».
Οι Έλληνες νέοι πέρα από παλαιοκομματικές και ταξικές διαιρέσεις, οργανώνονται στην ΕΘΝΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΝΕΟΛΑΙΑΣ (ΕΟΝ). Κύριοι λόγοι δημιουργίας της ΕΟΝ, η ανάπτυξη Εθνικού φρονήματος, η πάταξη του στενού ατομικισμού, η αίσθηση της συνεργασίας, αλληλοβοήθειας, ιδεαλισμού και αισιοδοξίας. Επίσης η ασχολία τις ελεύθερες ώρες με μορφωτικά και πολιτιστικά θέματα αλλά και εκδρομές, κατασκηνώσεις, αθλητισμό.
Με 15 Υπουργεία, και 10 Υφυπουργεία πραγματοποιήθηκαν τα έργα της 4ης Αυγούστου.
Ο Μεταξάς έχοντας την ευθύνη πέντε εξ αυτών δεχόταν ως αποζημίωση μόνο αυτή του Πρωθυπουργού.


 

Ήδη από το καλοκαίρι του 1936 έδωσε ιδιαίτερη προσοχή και ενίσχυσε με κεφάλαια τον τομέα της κοινωνικής πρόνοιας. Η προστασία των εργατών από τα ατυχήματα, η θέσπιση ωραρίου εργασίας, η αργία της Κυριακής, η απαγόρευση της παιδικής εργασίας, η ασφάλιση του εργαζομένου, η υγιεινή διαβίωση του στο χώρο εργασίας, η ενίσχυση των αδυνάτων οικονομικά και κοινωνικά, έπρεπε να εφαρμοστεί  αμέσως. Δόθηκαν ατομικά βιβλιάρια υγείας για τους εργάτες και οργανώθηκαν ιατρεία σε όλη την επικράτεια για δωρεάν παρακολούθηση της υγείας των εγκύων γυναικών. Έγιναν επιθεωρήσεις στους τόπους εργασίας, για την σωστή εφαρμογή των μέτρων. Οργανώθηκαν συσσίτια για τα  παιδιά και οικοδομήθηκαν κατοικίες για τη στέγαση των προσφύγων.
Με το καθεστώς της 4ης Αυγούστου, η οικονομία εξυγιάνθηκε με επιτυχημένα  μέτρα.
Το εθνικό νόμισμα έχει σταθεροποιηθεί, και ανατιμήθηκε έναντι ξένων νομισμάτων.  Ο προϋπολογισμός από ελλειμματικός ισοσκελίστηκε , παρά τις ογκώδεις δαπάνες για  τους εξοπλισμούς του Στρατού και της Κοινωνικής Πρόνοιας. Και όλα αυτά άνευ ανεργίας, πληθωρισμού και εξωτερικού δανεισμού και υπό εξαιρετικά  δυσμενείς διεθνείς συνθήκες.
Μόνον εντός του πρώτου εξαμήνου του 1936, είχαν γίνει 244 απεργίες και υπήρχαν 135.000 άνεργοι. Όταν ήλθε η 4η Αυγούστου του 1936, η ανεργία εκμηδενίστηκε και πλήθος φιλεργατικών θεσμών δημιουργήθηκαν  για πρώτη φορά. Όπως: Η Υποχρεωτική Διαιτησία μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας. Η καθιέρωση της Αδείας μετ' Αποδοχών. Η καθιέρωση του 8ώρου και των Υπερωριών. Η επιβολή κατωτάτων ορίων Ημερομισθίων και Μισθών. Η θεσμοθέτηση των Κοινωνικών Ασφαλίσεων και η ίδρυση  του ΙΚΑ. Η απαγόρευση της εργασίας εις ανηλίκους. Η καθιέρωση  της Κυριακής ως υποχρεωτικής Αργίας. Η ίδρυση της Εργατικής Εστίας. Η επέμβαση  του Κράτους, μέσω του Ανωτάτου Οικονομικού Συμβουλίου εις θέματα ιδιωτικής οικονομίας, αποτρέποντας οικονομικές  ανισότητες. Καθιερώθηκε  η Πρωτομαγιά ως Εθνική Εργατική Εορτή, αποστερώντας την έτσι από την κομμουνιστική καπηλεία.

 
Η κομμουνιστική απειλή εξαλείφθηκε με μεγάλη επιτυχία. Η γελοιοποίηση των κομμουνιστών, σε συνδυασμό με την κοινωνική μεταρρύθμιση  και τα φιλεργατικά και φιλαγροτικά μέτρα τα οποία αποστέρησαν από το ΚΚΕ, την δυνατότητα καπηλείας αιτημάτων, συνέτριψαν ιδεολογικώς και πολιτικώς την ισχύ του αντεθνικού κομμουνισμού! "...Σε δύο πόδια στηρίζεται η κοινωνία: Στους αγρότες και τους εργάτες. Επάνω σ' αυτούς τους στύλους, στηρίζεται το οικοδόμημα της αστικής κοινωνίας" είχε πει πολύ σωστά, ο Εθνικός Κυβερνήτης και μέγας κοινωνικός μεταρρυθμιστής.
Κατά την διακυβέρνηση Μεταξά ουδεμία πλευρά της Εθνικής ζωής, δεν έμεινε  ανεκμετάλλευτη. Στρατός - Εξωτερική πολιτική - Νεολαία - Οικονομία - Κοινωνική Μεταρρύθμιση. Όλα αυτά συνέβαλλαν στην ανεπανάληπτη  και ηρωική, υλική και ηθική  προετοιμασία του Έθνους και στην εξύψωση  του Εθνικού φρονήματος και της κοινωνικής γαλήνης αφανίζοντας κάθε διχαστική τάση και εξασφαλίζοντας μοναδική  Εθνική Ενότητα. Και όταν ήλθε η στιγμή, το Έθνος πάνοπλο, υπερήφανο, φανατισμένο, πανέτοιμο και αυτάρκες σε όλους  τους τομείς, ενώθηκε  ως μία γροθιά  και επιτέλεσε το θαύμα. Το Έπος του 1940 - 41!
Ο Μεταξάς απέδειξε με λόγους και έργα ότι η Ελληνική κοινωνία παραδοσιακά έχει βασιστεί επί αιώνες στην οικογένεια και την θρησκεία, αφού τακτικά συχνά χρειάστηκε να υποδουλωθεί ή να μεταναστεύσει. Η διατήρηση της γλώσσας και της Θρησκείας έμεινε στην ευθύνη της οικογένειας και είναι αλληλένδετες έννοιες. Η έννοια της Πατρίδας ως συνεκτικού ιστού της ελληνικής κοινωνίας είναι η πιο πρόσφατη. Αρχίζει από το 1821 και μετά όταν οι Έλληνες αποκτούν εδαφική ανεξαρτησία και Κρατική Εξουσία. Έκανε σύνθημα το Πατρίς - Θρησκεία - Οικογένεια, γιατί αυτό υπήρξε επί αιώνες ο θεμέλιος λίθος της Ελληνικής Κοινωνίας ελεύθερης ή υποδουλωμένης.

 
Ας δούμε τώρα τι μπορείς να καταφέρεις αν έχεις αγάπη για την πατρίδα και τον λαό σου και δεν είσαι υποταγμένος σε προσωπικά οφέλη και δεν είσαι δοσίλογος ,προδότης και πολιτικός αλήτης… Το 1936 η Ελλάδα αρνήθηκε να συνεχίσει να πληρώνει το δάνειο που είχε συνάψει με  βελγική τράπεζα . Η κυβέρνηση του Βελγίου προσέφυγε στο Διαρκές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών, κατηγορώντας την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις...
Η  κυβέρνηση εκείνης της εποχής υπέβαλε υπόμνημα στο δικαστήριο, όπου, ανάμεσα στα άλλα, προέβαλε τους παρακάτω ισχυρισμούς, οι οποίοι και έγιναν πανηγυρικά δεκτοί από το δικαστήριο αυτό: «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για την διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στη θέση της θα έκανε το ίδιο» .
Η υπόθεση τράβηξε σε μάκρος και το 1938, η τότε ελληνική κυβέρνηση - η «φασιστική» κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά -, υπέβαλε νέο υπόμνημα, όπου τόνιζε τα παρακάτω αυτονόητα: «Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση «η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον λαό τους: οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δυο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατο να πληρωθεί το χρέος και την ίδια ώρα να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Το οδυνηρό πρόβλημα προκύπτει όταν πρέπει να επιλέξει κανείς ανάμεσα στα δυο καθήκοντα. Το ένα πρέπει να υποχωρήσει έναντι του άλλου. Ποιο πρέπει να είναι αυτό;... Η θεωρία αναγνωρίζει σ' αυτό το ζήτημα ότι το καθήκον μιας Κυβέρνησης να εξασφαλίζει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημόσιων υπηρεσιών υπερτερεί έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα Κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή συνολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις αν αυτό θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών του και έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση όπου η πληρωμή του χρέους του θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή ή τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι, κατά τους συγγραφείς, υποχρεωμένη να διακόψει, ή ακόμη και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους». Το Διεθνές Δικαστήριο αποδέχτηκε το σκεπτικό της ελληνικής «φασιστικής» κυβέρνησης, δικαίωσε την Ελλάδα και φιλοτέχνησε ένα ουσιώδες νομικό προηγούμενο που χρησιμοποίησαν πολλές χώρες ανάμεσα σε αυτές και η Αργεντινή του προέδρου ΝέστορΚίχνερ, ο οποίος το 2003 επέλεξε, έναντι της εξαθλίωσης του λαού που επέβαλλαν τα προγράμματα του ΔΝΤ, να διαγράψει μονομερώς το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους.
Όπως διαπιστώνουμε λοιπόν, το μόνο που χρειάζεται για να βγούμε από αυτόν τον βούρκο που μας έχουν ρίξει οι προδοτικές κυβερνήσεις από το 2009 και ένθεν , είναι πολιτική βούληση, θέληση για ένα καλύτερο αύριο και ηγέτες που δεν είναι ικέτες.
Δυστυχώς, όλα τα κοινωνικά προνόμια που είχε φέρει το καθεστώς της 4ης Αυγούστου και που  απολάμβανε επί δεκαετίες ο Ελληνικός λαός καταργήθηκαν σιγά σιγά από τις εθνοπροδοτικές κυβερνήσεις,ιδιαίτερα από την μεταπολίτευση και μετά.