Δέκα χρόνια μετά την φιέστα των σύγχρονων Olympic games (και όχι Ολυμπιακών Αγώνων, με την αρχαιοελληνική τους σημασία), στην Αθήνα και αφού έχει χαθεί η τεχνητή και καλλιεργούμενη λάμψη εκείνης της εποχής, φαίνεται ξεκάθαρα ότι η Χώρα μας καταχρεώθηκε τότε για το τίποτα. Ή, για την ακρίβεια, για να μπορέσουν κάποιοι να τα κονομήσουν άγρια, εκμεταλλευόμενοι τις συγκυρίες της εποχής και τα έργα που έγιναν προκειμένου να πραγματοποιηθεί το γεγονός των Olympic games.
Σήμερα, δέκα χρόνια αργότερα, εικόνες ντροπής φαίνονται στους χώρους εκείνους στους οποίους κάποιοι αθλητές αγωνιζόντουσαν. Η έρευνα της Βρετανικής εφημερίδας Daily Mirror δείχνει την πλήρη εικόνα εγκατάλειψης και αποσύνθεσης σε πολλά από τα μέρη αυτά.
Τα στάδια του σόφτμπολ και του βόλεϊ είναι σε άθλια κατάσταση, ενώ οι πισίνες έχουν καταστραφεί και αποτελούν μόνο εστίες μικροβίων και βρωμιάς. Στο γήπεδο του χόκεϊ υπάρχουν σκουπίδια παντού, ενώ έξω από το στάδιο της τοξοβολίας τα κάγκελα ελέγχου είναι παραπεταμένα στην πίσω πλευρά. Εννοείται, φυσικά, ότι αυτό το θέμα θα περάσει εντελώς απαρατήρητο από τον καθεστωτικό τύπο.
Ας μην ξεχνάμε την συμμετοχή κάποιων ιδιοκτητών ΜΜΕ στην δημιουργία αυτών των παρατημένων έργων, τα οποία τα χρυσοπληρώσαμε κυριολεκτικά. Η τότε κυβερνητική – μιντιακή προπαγάνδα υποστήριζε ότι τα έργα αυτά θα έφερναν ανάπτυξη και θα αποτελούσαν υποδομή για μελλοντικές αθλητικές εκδηλώσεις…
Σήμερα, έχουν μετατραπεί σε έρημους σκουπιδότοπους δίχως καμία προοπτική. Στις «φωτεινές» ημέρες ο Σημίτης και οι υπουργοί του κόβανε τις κορδέλες και καμάρωναν για τις εγκαταστάσεις, οι οποίες τώρα σαπίζουν. Η απάτη των Olympic games αφορούσε στην ουσία ένα ατελείωτο φαγοπότι, όπου κάποιοι βρήκαν την ευκαιρία της ζωής τους για εύκολο κι μπόλικο χρήμα. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ επί χρόνια, καλλιεργούσαν την αυταπάτη της «αναγκαιότητας» για την τέλεση στην Χώρα μας των Olympic games, ποντάροντας στην εθνική ευαισθησία και το φιλότιμο των Ελλήνων.
Με την προπαγανδιστική τους δύναμη θέλησαν να περάσουν το μήνυμα ότι η τέλεση, και πολύ περισσότερο η «επιτυχία» των αγώνων αυτών, αποτελούσε «εθνική υπόθεση» για κάθε Έλληνα. Ποιος ξεχνάει τις προκλητικές τηλεοπτικές διαφημίσεις εκείνης της εποχής με την λαίλαπα του κακώς εννοούμενου «εθελοντισμού» να βαφτίζεται από τα συστημικά ΜΜΕ ως μέγιστο εθνικό καθήκον; Σήμερα, που η λάμψη εκείνης της περιόδου έχει οξειδωθεί και κηλιδωθεί ανεπανόρθωτα, που το μνημόνιο δείχνει τα αληθινά κατορθώματα των διαδοχικών κυβερνήσεων ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, είναι μια καλή ευκαιρία για τον καθένα να αντιληφθεί την σκληρή πραγματικότητα (και) για το φιάσκο των Olympic games του 2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου