Συνδικαλισμος στις Ενοπλες Δυναμεις

Επειδη ξανα ξεκινησε η συζητηση στην Ελλαδα για τον Συνδικαλισμο στο Στρατο εμεις οι Ελληνες απο τα ξενα  βλεπουμε τα πραγματα απο διαφορετικο ματι και λεμε τα εξης .

Σε μια ευνομούμενη πολιτεια που σεβεται τον στρατο της ολοι οσοι προτρυνουν και εμπλεκονται σε συνδικαλισμο η σε κομματικες οργανωσεις συνηθως τιθενται εκτος Στρατευματος.Στην Ελλαδα ειναι αλλοιως Το ερώτημα που θέτω εγώ είναι τι θα κερδίσει ο στρατός, τι θα κερδίσει η πατρίδα και τι θα συμβεί μακροπρόθεσμα.
Λοιπόν, όχι μόνο δεν θα κάνει καλό, αλλά αντίθετα θα κάνει πολύ και μη αναστρέψιμο κακό. Ο στρατιωτικός, οικειοθελώς, επιλέγοντας το στρατιωτικό επάγγελμα χάνει βασικές ελευθερίες. Τις χάνει προκειμένου να υπερασπίσει τις ελευθερίες των υπολοίπων.
Οφείλει να προετοιμάζει και να προετοιμάζεται για το πιο άγριο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία, για τον πόλεμο, κι αυτό τον διαφοροποιεί απόλυτα από το υπόλοιπο κομμάτι της. Βασικός πυλώνας αυτής της προετοιμασίας είναι η πειθαρχία, κι αρέσει δεν αρέσει, αυτό είναι το πρώτο που χτυπιέται από μια τέτοια συνδικαλιστικη κίνηση. Εκτός αυτού, από τα παραδείγματα συνδικαλισμού της υπόλοιπης κοινωνίας, μάλλον αρνητικά συμπεράσματα βγάζει κανείς. Δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε την εξέλιξη των διάφορων συνδικαλιστών, για να φανταστούμε τη μοίρα που περιμένει η εμπλοκή των κομμάτων ΚΑΙ θεσμικά στη λειτουργία του στρατεύματος. Στρατός συνδικαλιζόμενος δεν είναι παρά πουταναριό με πουτάνες που διεκδικούν επαγγελματικά δικαιώματα και στρατός του οποίου τα άκαπνα υπαλληλάκια φορτωμένα τσιγκάκια σαν παράσημα ποζάρουν σαν πλουμιστές όρνιθες δεν είναι παρά κοτετσι καρακιτσάτο.