Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου και του Ελληνικού Έθνους

 

Η 25η Μαρτίου είναι μια ξεχωριστή και ιδιαί­τερη ημέρα, κατά την οποία το Έθνος μας έχει διπλή γιορτή.

Για την Ορθοδοξία είναι μέρα χαράς και αγαλ­λίασης αφού γιορτάζει τον Ευαγγελισμό της Θε­οτόκου. Είναι η πρώτη Δεσποτική αλλά ταυτό­χρονα και Θεομητορική γιορτή. Ευαγγελία εί­ναι το χαρμόσυνο μήνυμα της θείας ενσάρκωσης που δόθηκε από τον Αρχάγγελο Γαβριήλ στην Θεοτόκο. Η άσπιλη σύλληψη του Χριστού, σύμ­φωνα με τους Πατέρες της Εκκλησίας, ήταν απα­ραίτητη, διότι σε αντίθετη περίπτωση ο Χριστός θα έπαιρνε την τραυματισμένη από την αμαρτία ανθρώπινη φύση και θα κληρονομούσε το προ­πατορικό αμάρτημα. Κατά συνέπεια θα είχε ο Ίδιος ανάγκη σωτηρίας και δεν θα μπορούσε να σώσει τον κόσμο. Με την υπερφυσική Του σύλλη­ψη η ανθρώπινη φύση αναδημιουργείται.
Αυτή την ευλογημένη ημέρα διάλεξαν οι ένδο­ξοι πρόγονοί μας, όχι τυχαία, για να εορτάζουν την έναρξη της Ελληνικής Επαναστάσεως. Αυτή η ημέρα στάθηκε η αφετηρία της Εθνικής μας παλιγγενεσίας και ο ευαγγελισμός του Έθνους μας. Ταυτόχρονα με την σωτηρία του ανθρωπί­νου γένους, διακηρύττεται και η σωτηρία του γέ­νους των Ελλήνων. Οι Έλληνες πολεμιστές δί­νουν τον όρκο «Ελευθερία ή θάνατος»! Η Πανα­γία μας τίθεται προστάτιδα της εθνεγερσίας και η Εκκλησία συμμετέχει σ’ αυτήν με κάθε δυνατό τρόπο.
Χιλιάδες Έλληνες έχυσαν το αίμα τους, μέχρι να φύγει το βαθύ και ζοφερό σκοτάδι της δουλείας και να ανατείλει η χρυσή αυγή της Ελευθερίας του Γέ­νους μας. Οι πρόγονοί μας πολέμησαν με συνέ­πεια και γενναιότητα, χωρίς συμβιβασμό: «Καλύτε­ρα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρό­νια σκλαβιά και φυλακή», και κατόρθωσαν έξω α­πό κάθε λογική, το ακατόρθωτο. Ένας μικρός αριθμητικά λαός, στο πνεύμα όμως τεράστιος, νί­κησε τις υπεράριθμες βάρβαρες ορδές του εχθρού.
Σήμερα, που η Ελλάδα μας περνάει δύσκολες στιγμές βιώνοντας μια άλλου τύπου κατοχή, πο­λιτικής και οικονομικής φύσεως, από ξένες δυνά­μεις, ας θυμηθούμε τους αγωνιστές του ’21 και ας αντλήσουμε δύναμη από το παρελθόν μας, για να κρατήσουμε το Έθνος μας ζωντανό. Εκεί­νοι πολέμησαν ”για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία”. Κι εμείς, στηριζόμενοι στις ρίζες μας και στα διδάγματα του παρελθόντος, με την βοήθεια του Θεού, ας αγωνιστούμε για να σπάσουμε τα σύγχρονα δεσμά μας, γιατί «πατρός τε και μητρός και των άλ­λων προγόνων απάντων, τιμιώτερον εστίν η πατρίς».

Το Μήνυμα του Γ.Γ. της Χρυσής Αυγής για την Εθνική Επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821

 

Όλη η Δόξα, όλη η Χάρη
Άγια Μέρα ξημερώνει
και τη Μνήμη Σου το Έθνος
χαιρετά γονατιστό.
Όλοι όσοι είναι πραγματικά Έλληνες, όχι μόνο στην καταγωγή, αλλά και στην ψυχή και στην συνείδηση, τιμούν ξεχωριστά την 25η Μαρτίου, την ημέρα κατά την οποία λίγοι, ξεχωριστοί Γενναίοι μαχητές ύψωσαν το Λάβαρο της Επαναστάσεως και κήρυξαν έναν Αγώνα ασυμβίβαστο για Εθνική Ελευθερία.
Γνωρίζανε καλά ότι είχαν απέναντί τους μία πανίσχυρη αυτοκρατορία και έναν τύραννο σκληρό και ανελέητο, όμως δεν δίστασαν να ακολουθήσουν τον δρόμο της Τιμής.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ απευθύνει σε όλους τους Έλληνες επ’ ευκαιρία της Εθνικής επετείου της 25ης Μαρτίου, προσκλητήριο μήνυμα για Αγώνα για Πατρίδα, Πίστη, Ελευθερία, ΑΞΙΕΣ που σήμερα κινδυνεύουν να γίνουν ένας πολτός χωρίς ταυτότητα μέσα στην θύελλα της παγκοσμιοποίησης.
Τι σχέση έχει όμως η Ελλάδα του 1821 με την Ελλάδα ή μάλλον το ψευτορωμαίικο του “δημοκρατικού τόξου” της ελληνοτουρκικής “φιλίας” και της “συνεκμετάλλευσης” του Αιγαίου; Ασφαλώς καμία!  
Αυτήν την χρονιά δεν θα πραγματοποιηθεί παρέλαση και δεν θα χαιρετίσουν οι πολεμικές Σημαίες των Ενδόξων Ενόπλων μας Δυνάμεων τους επισήμους… Καλύτερα έτσι!
Όλοι οι Έλληνες ας θυμηθούμε τους Γενναίους, που έχυσαν το αίμα τους για την ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ και ας τους τιμήσουν με αγώνα για να αποκτήσει και πάλι η Πατρίδα μας μια Εθνική Ανεξαρτησία ΑΛΗΘΙΝΗ, χωρίς παρενθέσεις, χωρίς αστερίσκους.

Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΓΓΕΛΗΣ. Ο ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΤΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΩΝ. ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΩΝ ΕΝΟΠΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΗΣ “ΧΡΥΣΗΣ ΕΠΤΑΕΤΙΑΣ” ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΩΝ. ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ ΣΤΟ ΚΕΛΙ ΤΟΥ

ΑΝΤΡΑΣ ΑΠΡΙΛΙΑΝΟΣ ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ !

Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1912 στη Δροσιά Ευβοίας. Είχε άλλα 9 αδέλφια και ο πατέρας του Μιλτιάδης ήταν σιδεράς. Παρά τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα, τελείωσε το 1930 το Γυμνάσιο Χαλκίδας αριστεύοντας και ο Δήμος Χαλκίδας τον βράβευσε με χρηματικό βραβείο 2.000 δραχμών.

Την ίδια χρονιά, χωρίς να κάνει κάποιο φροντιστήριο, πέρασε 2ος μεταξύ 887 υποψηφίων, στη Σχολή Ευελπίδων απ΄ όπου αποφοίτησε πρώτος το 1934 ως Ανθυπολοχαγός Πυροβολικού.

Μετά την εκπαίδευσή του στη Σχολή Πυροβολικού τοποθετήθηκε στο Α΄ Σύνταγμα Πυροβολικού.
Από τη θέση αυτή πήρε μέρος στη καταστολή του Βενιζελικού πραξικοπήματος της 1ης Μαρτίου 1935. Έλαβε μέρος ως Λοχαγός στον Πόλεμο της Πίνδου εναντίον των Ιταλών, ενώ μετείχε και στις μάχες των οχυρών μετά την εισβολή των Γερμανών.

Για τη δράση και τον ηρωισμό που επέδειξε, τιμήθηκε δυο φορές με Αριστείο Ανδρείας με Πολεμικό Σταυρό και με Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων, κάτι πολύ σπάνιο για Αξιωματικό του Πυροβολικού.
Με την έναρξη της Κατοχής, οργανώθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση «ΙΕΡΑΡΧΙΑ» που είχε ως αρχηγό, τον Στρατηγό Παπάγο.
Την Άνοιξη του 1942 επιβιβάστηκε από τη νότια Εύβοια σε ένα σαπιοκάραβο με προορισμό τις ακτές της Τουρκίας, αλλά συνελήφθη εν πλω από τους Γερμανούς και φυλακίστηκε.
Μεταφερόμενος στη Λάρισα απέδρασε και διωκόμενος κατόρθωσε να φτάσει στον Τσεσμέ της Τουρκίας.

Μετά από μεγάλη γραφειοκρατική ταλαιπωρία από πλευράς των Τούρκων, επιτέλους πήγε στην Αίγυπτο και κατατάχθηκε στις εκεί Ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις.
Εξ αιτίας των πολιτικών διαφορών και παθών που διέκριναν τους ένστολους Έλληνες στην Αίγυπτο, φυλακίστηκε από αριστερούς σε στρατόπεδο με συρματοπλέγματα, με τη κατηγορία ότι ήταν «φασίστας».

Τελικά απελευθερώθηκε και έλαβε μέρος στη μάχη του Ελ Αλαμέιν ενώ επανήλθε στη Πατρίδα στις 12 Οκτωβρίου 1944.

Έλαβε μέρος στα «Δεκεμβριανά» και στον Συμμοριτοπόλεμο, υπηρετώντας στον Ελληνικό στρατό.
Από κει και πέρα υπηρέτησε σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, πάντα προαγόμενος κατ΄ εκλογή ενώ αποφοίτησε από όλα τα προβλεπόμενα σχολεία πρώτος, αριστεύοντας. Στις 21 Απριλίου 1967, υπηρετούσε ως υπαρχηγός του ΓΕΕΘΑ και πληροφορήθηκε το πρωί της ίδιας ημέρας (07:00) μεταβαίνοντας στο Γ.Ε.Σ. το πραξικόπημα που είχε σημειωθεί μερικές ώρες πριν από τη «χούντα των συνταγματαρχών».

Αμέσως συνεργάστηκε με τους κινηματίες αναλαμβάνοντας την αρχηγία του Γενικού Επιτελείου Στρατού και κάνοντας χρήση του νέου αξιώματος έδωσε εντολή στο Γ’ Σώμα Στρατού στη Θεσσαλονίκη να εφαρμόσει το σχέδιο «Προμηθεύς» σε όλη τη χώρα, δίνοντας απόλυτη εξουσία στην Χούντα των Συνταγματαρχών.
Αργότερα υπήρξε αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και αντιπρόεδρος του χουντικού καθεστώτος, έως την ανατροπή του από τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη.
Μετά τη Μεταπολίτευση προφυλακίστηκε στις φυλακές Κορυδαλλού το Μάρτιο του 1975.
Καταδικάστηκε σε είκοσι χρόνια φυλάκισης το 1975 με τη κατηγορία ότι συμμετείχε στο Στρατιωτικό πραξικόπημα, τη στιγμή που εκδηλώθηκε.

Η φυλάκιση του Στρατηγού Αγγελή κατά πολλούς ήταν άδικη, διότι δεν αποδείχθηκε ποτέ ότι μετείχε από τις πρώτες στιγμές στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου (γι αυτό καταδικάστηκαν και οι υπόλοιποι ), ενώ έπρεπε να είχε αποφυλακιστεί το 1985 διότι ήταν άνω των 70 ετών και είχε εκτίσει το μισό της ποινής του. Επίσης μπορούσε να αποφυλακιστεί το 1981 για λόγους υγείας, αλλά ποτέ δεν υπέγραψε τα σχετικά έγγραφα, με τη δικαιολογία ότι θα βγει από τη φυλακή , όταν έβγαινε και ο τελευταίος συγκρατούμενός του. Βρέθηκε απαγχονισμένος (αυτοκτόνησε)στο κελί του στις 22 Μαρτίου 1987.

Το μεγαλύτερο μέρος του μισθού που έπαιρνε ως στρατιωτικός τον έδινε σε διάφορες εκκλησίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς, ενώ ένα σεβαστό ποσό το χρησιμοποιούσε για την αγορά τσιγάρων γιατί κάπνιζε αρειμανίως. .

Ήταν σύμφωνα με τα λεγόμενα των συναδέλφων του, ίσως ο πιο μορφωμένος Αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού.

Η περιουσία του ήταν ένα διαμέρισμα δυο δωματίων στην Αθήνα, το οποίο το είχε καταχωρήσει στη μοναδική ανιψιά του, την οποία συντηρούσε αυτός. 

Δεν ήταν παντρεμένος ενώ τάφηκε σε ένα πολύ λιτό τάφο στη γενέτειρά του.